Powstaniec styczniowy, który z narażeniem życia uratował polskich oficerów, wyprowadzając ich ze stodoły podpalonej przez Rosjan.
Skierniewiczanin.
Urodzony w Kamionie w roku 1847, jako zaledwie szesnastoletni terminator w warsztacie stelmacha, wraz ze swym starszym bratem, nie wymienionym z imienia, wstąpił do oddziału Tomasza Wierzbickiego. Walczył przez kilka miesięcy, tj. do czasu rozproszenia oddziału, w okolicach Skierniewic i Rawy Mazowieckiej. W bitwie pod Raduczem 17 maja 1863 r., został ranny w nogę i czoło. Wraz z czterema innymi powstańcami Grabowski uratował życie oficerom polskim wyprowadzając ich niepostrzeżenie ze stodoły podpalonej przez Rosjan.
W roku 1933 mieszkał w Warszawie przy ul. Miedzianej 13. Jerzy Maliszewski w książce z 1932 r. o powstańcach styczniowych podaje, że walczył pod dowództwem pułkownika Kajetana Słupskiego i Wierzbickiego.
W 1930 r. „podporucznik weteran Powstania Narodowego 1863 r.” Stanisław Grabowski został odznaczony Krzyżem Niepodległości „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
Zmarł 19 sierpnia 1936 r. w Warszawie i został pochowany w kwaterze weteranów powstania 1863 r na Powązkach.
---
Biogram opracowany na podstawie materiałów udostępnionych przez Marię Anacką-Łyjak
ps. Murzynek
Stanisław Grabowski
Informacje