Urodził się 18 kwietnia 1881 r. w Warszawie. Był synem Ludwiki Strakacz z domu Braulińskiej i Władysława Strakacza. Władysław ukończył Szkołę Handlową i w roku 1906 przejął na własność browar dziadków Braulińskich, spłacając pozostałych sukcesorów. Był dynamicznym organizatorem działalności browaru, zakład stawał się coraz większy i coraz lepiej prosperował. Po ślubie z Janiną Mankielewicz w 1907 r. zakupił majątek Strobów, niedaleko Skierniewic.
Prowadząc browar Władysław Strakacz sponsorował naukę swoich braci Stanisława i Sylwina. Wkrótce Stanisław objął posadę dyrektora jednej z kopalń w Katowicach. Najmłodszy brat Sylwin ukończył Uniwersytet Warszawski i podjął pracę w dyplomacji. W okresie międzywojennym był sekretarzem Ignacego Paderewskiego, a później dyrektorem fundacji.
Oprócz kierowania browarem i zarządzania majątkiem Strobów, Władysław Strakacz znajdował czas na pracę polityczną w skierniewickiej lokalnej Endecji. 11 listopada 1918 r. w domu Władysława Strakacza przy ulicy Przyrynek 42 zebrali się miejscowi działacze polityczni, aby omówić możliwość rozbrajania Niemców i przejęcia władzy. W akcji rozbrajania wzięła udział OSP, której naczelnikiem był wówczas Władysław Strakacz. Straż zajęła ratusz i rozbroiła znajdujący się tam niemiecki oddział. Po zajęciu ratusza i zdobyciu broni, Strakacz straży podzielił straż na trzy oddziały, które ruszyły: pierwszy na koszary, drugi na magazyny, trzeci na stację kolejową. Broń odebrana okupantowi została złożona w magazynach browaru, a w 1919 r. przekazana wojsku. W 1914 r. brał udział w pracach Komitetu Obywatelskiego w Skierniewicach, który miał organizować pomoc dla najbiedniejszych, a po wojnie uczestniczył w zbiórkach na rzecz ubogich, wpłacając pokaźne sumy. Także z funduszy browaru systematycznie wypłacane były potrzebującym niewielkie pieniądze. Brał aktywny udział w życiu miasta, był współzałożycielem Towarzystwa Kredytowo-Handlowego i członkiem komitetu budowy Domu Sejmikowego. Dzięki jego osobistym kontaktom Skierniewice odwiedził Ignacy Paderewski.
W świecie polskich browarników był postacią znaną. W 1939 r. został powtórnie wybrany do Rady Naczelnej Zrzeszenia Browarników i Słodowników, w którym został drugim wiceprezesem. W 1938 r. wszedł z ramienia Zrzeszenia do Komisji Normalizacyjnej, tzw. komisji butelek. Czytał i gromadził literaturę fachową.
Wybuch drugiej wojny światowej nie przerwał produkcji browaru, jednak w zakładzie został zatrudniony nowy zarządzający, Niemiec Henryk Werns. Po wojnie Władysław Strakacz przeprowadził się wraz z rodziną z rozparcelowanego majątku w Strobowie do Skierniewic i zamieszkał w browarze. Niestety działalność browaru została ograniczona trudnościami w zaopatrzeniu w surowce. W 1947 r. Strakacz przekazał browar na rzecz państwa. Strakaczowie przenieśli się do Warszawy, gdzie Władysław umarł 17 grudnia 1951 r. w wieku 70 lat i został pochowany na Powązkach.
Władysław Strakacz był zapalonym sportowcem. W latach młodzieńczych uprawiał kolarstwo, osiągając doskonałe rezultaty. Był mistrzem Warszawy w 1901 r. Grał także w tenisa, trenował konie wyścigowe, a jego wielką pasją były samochody. Brał udział – z sukcesami – w wielu rajdach. W roku 1927 kupił samolot, którym jednak najczęściej latał
syn.
---
Biogram opracowany na podstawie materiałów udostępnionych przez Roberta Adamczyka